Vorige week kwam ik tijdens een Nature Feeling-sessie op een plek waar een aantal bomen gekapt waren, zo helemaal onverwachts… Het voelde alsof m’n hart even stil stond, ik wist even niet waar ik het had… Wat was hier in godsnaam gebeurd? Zo plots… Voor mij voelde het echt als een slagveld aan. Met ÊÊn van die bomen had ik ook een band, die knuffelde ik meestal als ik er langskwam en nu lag ie daar tegen de grond…

Ik voelde wat dit met me deed en vooral dat ik alleen terug diende te gaan naar deze plek, om er de natuur te helen en afscheid te nemen van de omgekapte bomen. Een dag later trok ik er terug naartoe…, ik voelde me helemaal vastzitten, heel m’n lijf deed pijn.

Pijn, verdriet, verontwaardiging, kwaadheid,… allerlei vragen kwamen bij me op: hoe komt het dat deze bomen gekapt zijn, waarom dient de natuur zich steeds aan te passen aan de mens i.p.v. in harmonie samen te leven, had ik dit kunnen voorkomen,…?

Ik zat echt blok vanbinnen en heb daar een tijdje staan huilen, maar ik kon ook voelen dat de bomen het wel begrepen, omdat ze zo “loving & forgiving” zijn. Ik ben toen bij elke boom die er lag geweest, heb m’n handen erop gelegd en heb elk van hen toegesproken, bedankt en veel liefde en licht gestuurd. Hetzelfde deed ik met elk stuk stam en de wortels die nog in de grond zitten. Ik heelde ook de plek en de natuur errond en nadien voelde ik het weer zo stromen in mezelf, echt bijzonder.

En mijn vragen werden beantwoord…

Toen ik daar zo bezig was, kwam de landbouwer die dichtbij deze plek woont er plots aan. Hij had me daar gezien en wou even komen verduidelijken wat er gaande was… Ik had m’n team ook gevraagd: “ik zou zo graag weten wat hier aan de hand is, waarom deze bomen gekapt zijn” en daar kwam het antwoord :-).

Deze bomen waren omgekapt omdat op de plek waar ze stonden een soort van “dijk” zal worden aangelegd omdat dit gebied overstromingsgebied is en de omliggende boerderijen niet meer onder water zouden komen te staan in geval van overstroming. Het is blijkbaar iets waar al 20 jaar sprake van is en nu uitgevoerd gaat worden.

En ook hier zag ik terug mijn eigen groeiproces in de realitycheck die ik kreeg rond toch (blijven) doen wat ik voelde dat er nodig was bij die bomen, wetende dat die man het eigenlijk allemaal kon zien en volgen, dat hij mij kent, mijn ouders, want ik woon in een dorp waar heel veel mensen elkaar kennen… (dat dus ;-)). Er was een tijd dat dit me nl. ging stoppen of doen blokkeren, wat zal hij wel niet denken,… (je kent ze volgens mij wel al die “gedachten” die dan opkomen op zo’n moment).

Het is iets waar ik de voorbije jaren steeds minder moeite mee heb en het afgelopen jaar heb ik mezelf hier ook echt volledig van bevrijd. En dan is het niet zo dat op zulke momenten totaal geen zo’n gedachten meer bij me opkomen, dat die plots helemaal weg zijn (ze zijn er nog in kleine mate), maar wel dat die mij niet meer tegenhouden om te doen wat ik voel dat ik wil doen, true to myself, being me, out of consensus, doing my thing, claiming my space.

The shift in me…

Zo mooi wat er allemaal gebeurde. Waar ik een aantal uren eerder nog helemaal vast zat, voelde ik nu hoe ik weer helemaal stroomde… Ik had naast de natuur namelijk ook mezelf geheeld, de shift gemaakt van “slachtoffer” terug naar mijn spiritual adult. Mezelf als slachtoffer losgelaten, het lijden voorbij, weer terug naar light and love. ❤ 🙂

Tot blogs,
liefs
Tineke

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren