Euh lees ik het goed Tineke…?
Oja, je hebt het goed gelezen ;-). Ik ben helemaal geen fan van die “f***” woorden, maar voor deze ene keer wil ik toch een uitzondering maken, omdat het echt zo samenvat wat het is.

Je kent het waarschijnlijk zelf wel, je mind die je op het verkeerde been zet, maar zo extreem dat je helemaal gedesoriënteerd raakt… (Her)Ken je het niet? Wel misschien na het lezen van onderstaande wel…

Ik werd al een tijdje serieus getest op een nieuw level in mijn (aan)voelen, luisteren, vertrouwen en handelen vanuit m’n gevoel, zo gaat dat met groeien, telkens komen weer die nieuwe lagen met tests weet je het wel zeker…?

Ditmaal toonde het zich bij iets leuks wat ik plande voor mezelf, wat goed voelde. Wanneer dat moment, die dag eraan kwam, voelde ik de week vooraf of de dag zelf plots een “nee”, alleen…, durfde ik ook hier echt luisteren naar en handelen vanuit m’n gevoel en durfde ik dit dus afzeggen?

“Nee” zeggen tegen iets of iemand, waarvan mijn gevoel me al onmiddellijk aangeeft, nee dit voelt (nu) niet goed, daar ben ik ondertussen best al goed in geworden, maar iets afzeggen waar ik zo naar uitgekeken heb, omdat het toen ik het plande zo goed voelde en wanneer die dag er aankomt, het plots niet goed meer voelt…, dat vind ik best nog lastig.

Echt allerlei tests kwamen op m’n weg, je kunt het zo gek niet bedenken. Ik werd best overrompeld door m’n realiteit die ik uiteraard zelf creëer net omdat ik iets zou kunnen doorbreken en zo weer verder kan groeien naar steeds vrijer zijn.

En zo startte het, ik begon mijn (aan)voelen in twijfel te trekken…
Mijn hoofd begon het over te nemen… “kan dat nu wel wat je voelt, want je vond het leuk toen je het inplande”, of “je kunt dit toch niet maken”,… (volgens mij ken je ze wel die stemmetjes ;-)) waardoor ik op den duur niet meer wist wat ik nu voelde, wat echt was en wat niet… en net door niet te luisteren naar, vertrouwen op en handelen vanuit wat ik voelde dat ik hierdoor nog meer ging twijfelen en in een mindfuck belandde…

Doe daar nog eens de energie van de jaarwisseling, de volle Supermanen en zo bij (zie mijn blog: Een pittige winter) en yep it was quite the ride… Door alles wat er daarnaast energetisch ook nog gaande was, sliep ik bijna niet meer en begon mijn energie af te nemen waardoor de twijfels natuurlijk alleen nog groter werden en ik begon te wankelen, uit m’n kracht gaand,… Steeds meer twijfel rond m’n (aan)voelen sloop bij me binnen, het was een heen en weer geslinger tussen m’n voelen en mind.

Een paar keer negeerde ik mijn gevoel hierdoor en dan kwamen zelfs onderweg nog tekens: ik verdwaalde (en ik heb best, al zeg ik het zelf, een heel goed oriëntatievermogen) of de verbinding viel letterlijk uit als ik aan het skypen was met een vriendin, maar ik had het niet door omdat mijn voelen & zicht zo vertroebeld was door m’n mind. Nadien viel het kwartje pas en soms is dit ook gewoon nodig net om dat het hierdoor achteraf des te helderder is.

Door m’n twijfels, onzekerheid over wat ik voelde, zag m’n mind de kans om het roer over te nemen en ontstond er dus een regelrechte mindfuck waardoor ik op een gegeven moment zelfs niet meer kon kiezen, want ik voelde het niet meer en als ik het niet voel dan kan ik mezelf echt niet forceren iets te doen,… Net vóór de jaarwisseling ben ik hierdoor even stevig onderuit gegaan & gehaald.

Hoewel ik het pas in december steeds duidelijker begon te zien, dat er allerlei tests op m’n pad kwamen, is het kort na kerst pas naar een hoogtepunt (of beter gezegd dieptepunt) gegaan. Ik werd er volledig uit gebonjourd, helemaal uit m’n kracht, onderuit. Het voelde echt als een boom die ontworteld wordt… Ik voelde m’n roots niet meer, m’n hart op slot, zelfs toen ik in de natuur was, ik voelde het niet meer, ik voelde de bomen, de dieren,… niet meer. Het deed me helemaal niets meer… ik was de verbinding met mezelf en de natuur kwijt, het was donker, pikkedonker, mijn innerlijke drive was plots terug geschroefd en stond nog op een waakvlammetje.

En alles die ik best heel goed uit m’n space kan houden, kan op zo’n moment veel makkelijker door die verzwakte bescherming heen breken & je kunt het al raden, dat is heus geen feestje… Dat maakt het nog even extra uitdagend ;-). Gelukkig kan ik op zo’n momenten rekenen op de steun van m’n coach.

Op zo’n moment ga ik diep, want mijn kracht zit hem o.a. net in mijn puur en helder (aan)voelen en ja daar werd ik net zo in geraakt. Hoewel ik vaak nog vanuit automatisme in weerstand kan gaan tegen wat er gebeurt, even in de slachtofferrol blijf hangen, weet ik dat het gewoon een kwestie van tijd en overgave is waardoor het me steeds beter lukt om sneller terug de shift te maken.

Het was alweer even geleden dat ik zo diep ben gegaan, maar tegelijk speelde deze diepte zich weer af op een ander niveau…, wat mijn coach zo mooi verwoordt: jouw hoogte van de vorige keer is nu je diepte and so on. Die “dieptes”, die tests, het onderuit gaan,… zorgen er net voor dat ik me nog veel sterker verbonden voel met m’n kern, veel steviger sta, echt ik voel me zoveel krachtiger, WOWWW… 🙂 :-).

Mijn (aan)voelen is zó zuiver, yep, deze nieuwe laag liet het mij nog maar eens duidelijk zien hoe goed ik het voel, hoe het klopt en ik er echt helemaal mag naar luisteren, volop op vertrouwen en vooral naar handelen, want dat brengt me waar ik zijn wil, steeds meer vrij, steeds meer mij…

Tot blogs,
veel liefs,
Tineke