Dinsdagmorgen dat is mijn yoga-me-time en dit samen met m’n beste maatje. We rijden altijd samen, meestal rij ik tot bij haar waarna zij tot aan de yogaplek rijdt. Gisteren echter reed ik ook naar de yogaplek omdat zij geen auto had, toeval bestaat niet…
Toen we na de yoga samen terug vertrokken met mijn auto zag ik terwijl ik door de achteruitkijkspiegel keek hoe iets van m’n dak naar beneden viel achter m’n auto… Ik wist dat het een blaadje van een boom was, maar toch liet het mij niet los, het bleef spelen in mij: was het een blaadje, was het iets anders… Ik voelde dat er meer aan de hand was en dat ik eigenlijk diende terug te keren, maar dat deed ik niet onmiddellijk.
Ik onderbrak even het gesprek met m’n vriendin om dit te delen waarbij ik haar zei dat ik voelde dat ik eigenlijk terug wilde keren om even te gaan kijken wat dit was, lag er daar iets wat ik diende te zien of… Het grappige is dat we net op het moment dat ik besliste mijn auto te draaien aan een rond punt kwamen en ik dus zelfs nergens hoefde te draaien, maar gewoon vlotjes de rotonde even kon rond rijden om dan zo terug te keren.
Tijdens onze rit terug waren we aan het praten over ruimte, vrijheid… twee van de onderwerpen die tijdens de yoga aan bod waren gekomen. Mijn vriendin voelde dat ze momenteel ruimte miste, het was wat heftig geweest de laatste tijd, ze had nood aan even bijkomen en bijtanken, er zat verdriet die ze tijdens de yoga naar boven had voelen komen en die vroeg om losgelaten te worden…
En dan plots werd mijn aandacht in het terugrijden net voor we weer aan de yogaplek kwamen naar een prachtige boom getrokken, een enorme treurwilg. Ik reed eerst nog even verder tot aan de yogaplek om te kijken of er daar nog iets was wat ik diende te zien, ik stapte uit en ja zoals ik ook al gevoeld had en wist, het was inderdaad een blaadje van een boom geweest die ik achter m’n auto had zien vallen… (losgelaten…)
En toen werd het me duidelijk…
Dit blaadje, dit teken, het klopte zo dat we terug dienden te keren, want ik voelde dat de treurwilg die we net voorbij waren gereden de boom was die m’n vriendin nu even nodig had. Hij had me duidelijk geroepen toen we er voorbijkwamen en nu wist ik de reden.
Ik deelde dit alles met m’n vriendin… We reden tot aan de treurwilg, stapten uit… en wat was het eerste wat we daar zagen liggen: een wit pluimpje en verder richting de boom nog één… oooh echt kippenvel.
Ik liet m’n vriendin haar moment, ruimte en tijd nemen om met de boom te Zijn, terwijl ik verderop ging genieten van de boom, de boodschappen,… Ik hoorde haar nog zeggen “er ligt hier zelfs ook een wit pluimpje aan de voet van de boom” en ik kon alleen maar lachen en voelen hoe zalig ik dit vind.
Het viel me op dat van zodra ze in contact ging met de boom alle vogels uit de boom vlogen… Wat een fantastische & toepasselijke symboliek van hoe de vogels haar de ruimte gaven zodat zij even alleen met de boom kon zijn, prachtig…
Haar loslaatproces werd door de boom verder in gang gezet, ondersteund,… zo mooi dit, zo bijzonder weer hoe dit alles klopte en hoe toepasselijk de verdere boodschappen waren die ik doorkreeg van deze treurwilg.
Ikzelf nam nadien ook nog even de tijd om deze kanjer te bedanken, te knuffelen waarbij ik zoveel liefde van dit krachtige wezen voelde, de liefde en verbinding tussen ons en ook terug voelde hoe deze prachtige treurwilg met al z’n takken, vanuit zijn hele Zijn mij terug knuffelde… Intense dankbaarheid die ik nog steeds door me heen voel stromen.
Ik blijf het telkens weer zo bijzonder vinden hoe ik vanuit wie ik ben, mijn verbondenheid met mezelf, de natuur, de dieren, alles zo doorkrijg, zie, hoor, voel,… en hoe ik hierdoor zoveel moois aan de ander kan geven, dat wat hij/zij op dat moment nodig heeft.
En toen was het pas kort na de middag en het was al WOWWWW… 
In de namiddag had ik terug afgesproken met iemand die had aangegeven dat ik m’n Nature Healing met haar wel eens mocht oefenen.
Samen doorkruisten we haar stad per fiets met het zonnetje in ons gezicht waar ze me allerlei prachtige plekjes liet zien aan het water, bij bomen,… zaaaaaalig… ?. Om daarna te stoppen aan een plek met een waterpartij en een prachtige boom… 
, waar er jaja… ook een wit pluimpje aan m’n voeten lag… 
En weer mocht ik iets nieuws ervaren tijdens mijn Nature Healing… Voor het eerst zag ik nu ook een kleur, een kleur op de plek die om healing vroeg. Ook bijzonder ditmaal was hoe de wind deze healing zo mooi ondersteunde.
Toen ik nadien naar huis reed, mijn hart vervuld van zoveel liefde & licht dat ik weer mocht voelen, geven en ontvangen, genoot ik van de prachtige zonsondergang. Op een bepaald moment kwam ik op een stuk waarbij ik overal bomen rondom me heen zag… en net op dat moment hoor ik door m’n speakers… “You’re beautiful, You’re beautiful”… yep… kippenvel all over, want het voelde alsof de bomen mij dit toe zongen, heel de weg naar huis bleef ik kippenvel voelen, tranen van ontroering in m’n ogen…
Met eventjes later weer een toepasselijk lyric door m’n speakers… “I feel wonderful…” Een smile tot achter m’n oren, een heerlijke zindering doorheen m’n hele lichaam… Yessss, this is exactly how I feel, wonderful…haha oh I love it…
Geef een reactie