De diepere betekenis voor mij achter de brand in de Notre Dame.

De wereld werd maandagavond opgeschrikt door een brand in de prachtige Notre Dame.
Ik was zelf best eerst even geschokt en voelde dat dit toch wel wat met me deed deze eeuwenoude krachtplek in vlammen te zien. Het hield me bezig…

Een ‘drama’, een ‘ramp’, hoe het ook wordt omschreven…
Alleen toen ik het even liet rusten en daarna verder ging voelen, voelde dit gebeuren eigenlijk helemaal niet zwaar aan. Integendeel het voelde net heel licht en zacht aan, female energy, want wanneer ik voorbij het drama keek, uitzoomde, dan kon ik voelen dat deze brand deel uit maakte van iets véél groters ofwel iets véél grootser.

Alsof er net door die brand iets is bevrijd, losgelaten wat niet meer paste,
ruimte gemaakt is voor het nieuwe, het grotere,… dat wat wel past
en als een feniks zal herrijzen,
waarbij op deze manier de balans terug hersteld wordt.

Dat dit gebeurt net in de week vóór Pasen, ook de diepere symboliek hiervan, toeval bestaat niet.

Dit maakt volgens mij eveneens deel uit van het enorme loslaat- en zuiveringsproces dat energetisch best al even bezig is, maar ook steeds zichtbaarder wordt in onze fysieke wereld.

En weetje dit hele gebeuren deed mij herinneren aan wat ik vorig jaar zelf persoonlijk ervaren heb bij de hevige bosbranden die toen in augustus Portugal hebben geteisterd.
Vreselijk was dit om te zien, hoe zo véél prachtig florerende natuur opging in de vlammen, om nog maar te zwijgen over hun hele hebben en houwen die verschillende mensen hierdoor verloren en/of hierbij gewond raakten… Ook hier kwamen veelvuldig de woorden “ramp”, “drama”,… voorbij.

In het gebied dat vorig jaar zo erg geteisterd werd, wonen vrienden. Ik weet nog dat in het contact toen met hen op een gegeven moment echt de beschrijving “hell on earth” kwam. Niet wetende hoe dit ging aflopen voor hen, stuurde ik heel veel liefde en licht hun richting uit.
Gelukkig bleven zij gespaard, want het vuur is echt langs hun domein heen gegaan, zo bijzonder en vooral ook hier weer geen toeval.

Eind september ging ik toen naar hen toe, m’n vriend achterna die voor 3 weken bij hen verbleef. Ik weet nog dat ik best met een ietwat “bang” hart naar daar vertrok, vooral omdat ik niet wist hoe het daar zou gaan voelen, hoe het zou zijn voor mezelf om die prachtige natuur die ondertussen al zo vertrouwd voelde nu te zien na alle hevigheid van die bosbranden.
Ik zat met het idee er een Nature Healing te geven aan de natuur. Ik zou vooral eerst voelen en dan zien wat ik er eventueel wilde doen…

Ik herinner mij nog goed dat toen ik met mijn huurwagen vanuit Faro naar m’n vrienden toe reed, meer het binnenland en de bergen in, dat moment dat ik het landschap zag veranderen, die duidelijke overgang van bloei en groei naar verbrande natuur.

Waar ik er ergens vanuit ging dat het wellicht pijnlijk zou zijn voor me,…. voelde ik net iets compleet anders. Hoe meer ik door dit verbrande landschap reed, hoe meer ik diep vanbinnen voelde dat dit zo klopte wat hier gebeurd was… Het voelde alsof het deel uitmaakte van een enorme zuivering.

De spanning & angst die ik gevoeld had rond dit weerzien, verdween als sneeuw voor de zon, alsof het allemaal op z’n plek viel. Ik voelde enkel nog een diepe rust, lichtheid,…

Ik vond het echt zooooo bijzonder deze ervaring.
Het raakte me diep, hoe de natuur mij hier toen liet zien en voelen hoe dit klopte.

Het klinkt misschien raar. Ik kan me voorstellen dat dit niet voor iedereen makkelijk te begrijpen valt en dat is ook helemaal oké, maar weet je dat is het hem net, bij zoiets gaat het niet over begrijpen, maar wel over voelen.
En dat voelen is enkel “bereikbaar” als je uit je hoofd stapt, voorbij het drama durft te kijken, in je hart, want je hart is de plek die je verbindt met wie je werkelijke bent, jouw pure Zijn.

Hoewel ik het best spannend vind dit te delen, voelde ik de laatste dagen aan alles dat dit gewoon heel erg nodig is en zo belangrijk dit proces en deze kijk voorbij het drama te delen.

De natuur heeft haar manieren om zichzelf weer in balans te brengen, zich te herstellen.

En dat is een kracht die ook in ons ligt,
voorbij het drama,
voorbij het fysieke lijden
ligt die pure en zuivere kracht,
onze ware natuur.

Wat mij zonet nog te binnen viel tijdens het schrijven:
“In het drama lijd je,
voorbij het drama leid je.”
Een mooie om even bij stil te staan en te laten doordringen ;-).

Soms kan het even duren voor je de shift kunt maken en uit het drama kunt stappen, voorbij het drama kunt kijken. Als je er echter voor kiest de shift te maken dan merk je op het einde van het hele proces dat het zo de moeite waard is.

Begin dit jaar was er trouwens nog een situatie die dit mij zo mooi getoond heeft en waar ik een intens proces ben doorgegaan, voorbij het drama, voorbij het fysieke lijden,…, maar dat hou ik voor later, voor een volgende post ;-).

Veel liefde & licht voor jou,
hartsknuffel,
Tineke

[Photo phoenix by Mystic Art Design from Pixabay]