Na donker komt licht

Ken je dat gevoel van in een flow zitten, het stroomt en plots BAM! komen donkere wolken opzetten en weg is jouw stralende zon. Een deur gaat dicht, een pad die je voor ogen had, blijkt (nu) niet voor jou toegankelijk.

En dan sta je daar verbijsterd, alsof iemand onverwachts een klap in je gezicht geeft. Emoties als machteloosheid, frustratie, woede, verdriet passeren allemaal de revue en op zo’n moment heb je soms helemaal geen zin om ze direct nader te gaan bekijken en te onderzoeken wat maakt dit me duidelijk, wat zijn hier de inzichten, wat kan ik gaan doen, nee want je wist wat je wou, het voelde zo goed, je focus was er en plots valt datgene wat je nu zo graag wou, die mogelijkheid weg en dat is zo niet leuk!

Wanneer het mij moeilijk lukt me los te maken van m’n emoties en ze onder de loep te nemen, dan helpt het mij om mijn verhaal te delen met een vriend(en) en/of vriendin(nen), mensen waar ik me goed bij voel, bij wie ik mezelf kan en mag zijn, zonder oordeel. Dat contact doet zo’n deugd. Ik ben zo dankbaar voor de fantastische mensen in mijn leven, voor die hartsvriendschappen.

Door mij te verbinden met anderen en mijn verhaal te delen krijg ik hierdoor net terug dat duwtje in mijn rug om het nader te gaan bekijken, de diepte in te duiken, mijn tocht weer te hervatten en te vertrouwen dat er nog iets beters op mijn pad zal komen. Nieuwe mogelijkheden, andere perspectieven beginnen dan geleidelijk aan zichtbaar te worden.

Ik weet en ik voel dat alles juist is wat er gebeurt in m’n leven en dat het me steeds doet groeien, hoe moeilijk de situatie ook is. Het is niet altijd makkelijk dit te zien, te geloven en hierop te vertrouwen, vooral in het begin niet, maar…

…na donker komt licht.

Een toepasselijke quote die ik van een vriendin kreeg en zo mooi aansluit bij mijn proces, deel ik graag ook met jullie.